توضیحات
بخشی از کتاب:
ماه یک توپِ سنگیِ خاک گرفته است. اندازهاش تقریبا یک چهارم کرة زمین است و حدود 28 روز طول میکشد تا روی یک مسیر که به آن «مدار» میگویند، دور زمین بچرخد. چون ماه، روی یک مدار دور کرة زمین قرار دارد، به همین دلیل به آن میگوییم: «قمرِ زمین». ماه، جای خطرناکی است، در آنجا هوا نیست و شبها تا 170 درجه زیرِ صفر سرد میشود. برررر!
بشر همیشه (با اینکه نمیدانسته ماه چیست) میخواسته به آنجا سفر کند. در آینده، ماه ممکن است برای ما خیلی مفید باشد. «سازمان فضایی امریکا» میخواهد در طول قرن بیستویکم، پایگاهی در ماه تأسیس کند که امکان دارد از آن برای مأموریتهایِ دیگر به سمت سیارههای دور استفاده شود. میتوان معدنهای کره ماه را استخراج کرد. ماه، برای دفن زبالههایی که نگه داشتن آنها روی زمین برای انسان خطرناک است، نیز قابل استفاده است. از الان معلوم است به افرادی که در آینده در پایگاه کرة ماه زندگی خواهند کرد زیاد خوش نخواهد گذشت!