توضیحات
بخشی از کتاب:
ما اغلب گمان مىکنیم اگر مسئله‌اى علت زیست‌شناختى داشته باشد، باید با خوردن قرص آن را از میان برداریم. برعکس، اگر مسئله‌اى منشأ روان‌شناختى داشته باشد، مى‌توانیم آن را با صحبت‌درمانى از بین ببریم. اما این استدلال گمراهکننده است. در مواقعى، قرص مى‌تواند بهترین وسیله درمانى یک مسئله روانى باشد. مثلا ممکن است تحت‌تأثیر استرس زیاد سردرد بگیرید. یک آسپرین مى‌خورید و انگار که معجزه شده است. در مدت یک ساعت اثرى از سردرد باقى نمى‌ماند. بنابراین با آنکه سردرد شما از یک مسئله روانى ناشى شده است، به کمک قرص آن را از میان برداشته‌اید.
از سوى دیگر، روان‌درمانى در بسیارى از مواقع، بهترین روش درمان یک مسئله زیست‌شناختى است. بسیارى از پژوهش‌هاى انجام‌شده نشان مى‌دهند که عوامل ژنتیکى نقش بسیار مهم و مؤثرى در افسردگى و اضطراب دارند. براى مثال، بعضى متخصصان به این نتیجه رسیده‌اند که ترس از خون صرفا ناشى از مشکلات ژنتیکى است. مسلما آنچه را به ارث مى‌بریم، حالت زیست‌شناختى دارد. بنابراین تا اندازه‌اى مى‌توان گفت ترس از خون تا حدودى ناشى از ژن‌هاست. اما شما قبلا دیدید که من در عرض چند دقیقه بر این مشکل خود غلبه کردم. در این مورد بخصوص من به کمک یک روش روان‌شناختى، که به «غرقه‌سازى» موسوم است، توانستم با این ترس برخورد و برآن غلبه کنم. اما بهترین راه درمان افسردگى و اضطراب کدام است؟ مصرف دارو، روان‌درمانى یا ترکیبى از این دو؟